Τις περισσότερες φορές τα σκυλιά είναι πηγή διασκέδασης, αλλά μερικές φορές μπορεί να γίνουν πηγή αμηχανίας. Ενώ οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων μπορεί να απολαμβάνουν να βλέπουν έναν σκύλο να χορεύει σε κύκλους ή να τραγουδάει (γαβγίζει) με εντολή, μπορεί να μην διασκεδάζουν με κάποιες από τις δραστηριότητές τους.
Ένα από τα πιο ενοχλητικά πράγματα που κάνουν οι σκύλοι είναι να γλείφουν τα “ιδιωτικά” τους μέρη δημοσίως. Δεν υπάρχει καμία διάκριση φύλου που να σχετίζεται με την πράξη του γλείψιμου και δεν υπάρχει ευγενικός τρόπος να το συζητήσετε. Ένας αρσενικός σκύλος θα γλείψει το πέος του. Ένας θηλυκός σκύλος θα γλείψει το αιδοίο του. Και οι δύο θα γλείψουν τις πρωκτικές τους περιοχές.
Αυτή η όχι και τόσο ελκυστική συμπεριφορά ενοχλεί τους απανταχού ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων.
Ποτέ είναι αποδεκτό το γλείψιμο στα ιδιωτικά μέρη;
Στον κόσμο των σκύλων, ένας μέτριος βαθμός γλειψίματος αποτελεί μέρος της φυσιολογικής συμπεριφοράς περιποίησης. Για παράδειγμα, ένας αρσενικός ή θηλυκός σκύλος μπορεί να γλείφει την περιοχή των γεννητικών οργάνων μετά την ούρηση ως μέσο καθαρισμού της περιοχής. Όταν συμβαίνει αυτό, το γλείψιμο σχετίζεται μόνο με την αποβολή και δεν είναι επίμονο. Ένα γρήγορο πέρασμα από την περιοχή αρκεί για να τακτοποιηθεί η υπόθεση.
Δεν είναι τόσο συνηθισμένο για τους σκύλους να γλείφουν την περιοχή του πρωκτού μετά την αποβολή- ωστόσο, εάν τα κόπρανα είναι κολλώδη ή υδαρή, ο σκύλος μπορεί να αισθάνεται την ανάγκη να καθαρίσει λίγο. Οι φυσιολογικές, σταθερές κενώσεις δεν ακολουθούνται συνήθως από γλείψιμο.
Πότε θεωρείται πρόβλημα το γλείψιμο των ιδιαίτερων σημείων του σώματος;
Το συχνό ή διαρκές γλείψιμο της ουρογεννητικής (ουροποιητικής και γεννητικής) περιοχής μπορεί να υποδηλώνει ότι υπάρχει κάποιο ιατρικό πρόβλημα. Ειδοποιήστε τον κτηνίατρό σας εάν παρατηρήσετε κάποιο από τα ακόλουθα σημάδια:
- πρησμένο ή κόκκινο πέος, αιδοίο ή πρωκτό
- παρουσία φλυκταινών (σπυράκια) ή κόκκινων εξογκωμάτων στο δέρμα
- αποχρωματισμός του δέρματος (μαύρο ή σκουριασμένο χρώμα)
- προσπάθεια για ούρηση
- αυξημένη συχνότητα ούρησης
- κύλισμα ή τριβή της πρωκτικής περιοχής στο έδαφος
- παρουσία άσχημης οσμής μεταξύ των αποχωρήσεων
- Έκκριση από το πέος ή το αιδοίο
Τι προκαλεί αυτά τα σημάδια που σχετίζονται με το γλείψιμο;
Υπάρχουν διάφοροι ιατρικοί λόγοι που ωθούν έναν σκύλο να γλείφει επίμονα τις περιοχές των γεννητικών οργάνων ή του πρωκτού. Ακολουθούν μερικά από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα:
Μόλυνση του ουροποιητικού συστήματος ή πέτρες/κρύσταλλοι της ουροδόχου κύστης
Οι σκύλοι με λοίμωξη της ουροδόχου κύστης ή πέτρες/κρυσταλλικό υλικό μπορεί να γλείφουν το πέος ή το αιδοίο για παρατεταμένο χρονικό διάστημα μετά την ούρηση ή μπορεί να γλείφουν μεταξύ των αποχωρήσεων. Μπορεί να ουρούν πιο συχνά και να προσπαθούν να ουρήσουν. Συχνά, αισθάνονται επείγουσα ανάγκη για ούρηση και παράγουν πολύ λίγα ούρα.
Οι λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης είναι αρκετά συχνές και προκαλούνται από βακτήρια που συνήθως ανταποκρίνονται στη θεραπεία με αντιβιοτικά. Πολλαπλά από του στόματος αντιβιοτικά είναι άμεσα διαθέσιμα, τόσο σε μορφή χαπιών όσο και σε υγρή μορφή και είναι αρκετά αποτελεσματικά στην επίλυση της ουροδόχου κύστης Τα ενέσιμα αντιβιοτικά προορίζονται συνήθως για νοσοκομειακή θεραπεία.
Ένα μακροχρόνιο φάρμακο που ονομάζεται κεφοβεκίνη (εμπορική ονομασία Covenia®) μπορεί να είναι χρήσιμο, αλλά δεν αποτελεί προτιμώμενη θεραπεία πρώτης γραμμής. Η προσθήκη συμπληρωμάτων ή ειδικών διαιτών (όπως Hill’s® Prescription Diet® c/d®, Royal Canin® Urinary SO™ ή Purina® Pro Plan® Veterinary Diets Urinary St/Ox™) στο θεραπευτικό σχήμα μπορεί να αλλάξει το περιβάλλον στην ουροδόχο κύστη και να βοηθήσει στην πρόληψη επαναλαμβανόμενων λοιμώξεων.
Εάν έχει μολυνθεί το ανώτερο ουροποιητικό σύστημα ή τα νεφρά, η θεραπεία μπορεί να παραταθεί για 4-6 εβδομάδες κατά μέσο όρο. Οι εργαστηριακές εξετάσεις, συμπεριλαμβανομένων της ανάλυσης ούρων, της καλλιέργειας ούρων και των αιματολογικών εξετάσεων, θα βοηθήσουν στον προσδιορισμό της καλύτερης πορείας και διάρκειας της θεραπείας.
Αλλεργίες
Οι περιβαλλοντικές ή οι τροφικές αλλεργίες μπορούν και οι δύο να προκαλέσουν κνησμό στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Όταν η τροφική αλλεργία είναι ο ένοχος, ο κνησμός εμφανίζεται όλο το χρόνο, ενώ οι περιβαλλοντικές αλλεργίες μπορεί να είναι εποχιακές ανάλογα με τα φυτά ή τα δέντρα που επικονιάζουν, εκτός εάν το υποκινούμενο αλλεργιογόνο βρίσκεται σε εσωτερικούς χώρους.
Η αποφυγή του αλλεργιογόνου θα μειώσει το γλείψιμο. Για παράδειγμα, οι σκύλοι με περιβαλλοντικές αλλεργίες πρέπει να βγαίνουν βόλτα νωρίς το πρωί και αργά το βράδυ, όταν η δροσιά στο έδαφος μειώνει τη γύρη στον αέρα. Αφού βγείτε έξω, τα πόδια του σκύλου σας, η κοιλιά και οποιαδήποτε άλλη περιοχή έρχεται σε επαφή με το έδαφος θα πρέπει να καθαρίζονται με μια υγρή πετσέτα ή ένα μωρομάντηλο για να απομακρυνθεί μέρος της γύρης που έχει προσκολληθεί στην τρίχα.
Ο σκύλος σας μπορεί να μην είναι εντελώς απαλλαγμένος από τη γύρη, αλλά η ποσότητα θα μειωθεί ελαχιστοποιώντας την έκθεση. Οι τροφικές αλλεργίες προκαλούνται όταν ο σκύλος ευαισθητοποιείται σε πρωτεΐνες (συνήθως κοτόπουλο, μοσχάρι ή χοιρινό) ή άλλα μόρια που περιέχονται στην τροφή. Αυτές οι αλλεργίες ελέγχονται με τη σίτιση του σκύλου με μια υποαλλεργική διατροφή με μοναδικές νέες πρωτεΐνες (όπως αρνί, σολομός, καγκουρό, κουνέλι κ.λπ.) ή υδρολυμένες ή τεχνητές πρωτεΐνες στις οποίες ο σκύλος δεν έχει εκτεθεί.
Τόσο οι τροφικές όσο και οι περιβαλλοντικές αλλεργίες μπορεί να απαιτούν ιατρική θεραπεία καθώς και θεραπεία αποφυγής. Διατίθενται φάρμακα διαμόρφωσης του ανοσοποιητικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων ενέσεων υποευαισθητοποίησης (απευαισθητοποίηση αλλεργίας), κυκλοσπορίνης (εμπορική ονομασία Atopica®), lokivetmab (εμπορική ονομασία Cytopoint®) ή oclactinib (εμπορική ονομασία Apoquel®), καθώς και τοπικές θεραπείες που παρέχουν ασφαλή, αποτελεσματική, μακροπρόθεσμη ανακούφιση από τις αλλεργίες χωρίς τις παρενέργειες των στεροειδών.
Τα στεροειδή (συνήθως πρεδνιζόνη ή συνδυασμοί με ένα αντιισταμινικό, όπως Temaril-P®, Vanectyl-P®) μπορεί να είναι αποτελεσματικά, αλλά συχνά προορίζονται για σοβαρές περιπτώσεις ή ως έσχατη λύση. Τα αντιισταμινικά που χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή έχουν μεταβλητή αποτελεσματικότητα στους σκύλους και μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατόπιν συμβουλής του κτηνιάτρου σας, αν και πρέπει να είστε προσεκτικοί για να αποφύγετε οποιοδήποτε από αυτά που περιέχουν φάρμακα για το κρυολόγημα/γρίπη.
Δερματική λοίμωξη
Η παρουσία βακτηρίων και ζυμομυκήτων στο δέρμα είναι φυσιολογική- ωστόσο, εάν κάποιο από τα δύο εμφανίζεται σε υπερβολική ποσότητα ή εάν ο δερματικός φραγμός είναι ανθυγιεινός ή εάν ο σκύλος είναι ανοσοκατασταλμένος, μπορεί να προκληθεί λοίμωξη. Οι βακτηριακές ή ζυμομυκητιασικές λοιμώξεις του δέρματος μπορεί να είναι πολύ φαγούρα και να έχουν ως αποτέλεσμα το συνεχές γλείψιμο της πληγείσας περιοχής.
Η παρουσία φλυκταινών ή κόκκινων εξογκωμάτων υποδεικνύει συνήθως βακτηριακή λοίμωξη και δικαιολογεί αντιβιοτική θεραπεία. Μια μυρωδιά μούχλας ή ένας κοκκινωπός-μαύρος αποχρωματισμός του δέρματος μπορεί να υποδεικνύει μόλυνση από ζυμομύκητες που απαιτεί πρόσθετη θεραπεία. Τόσο οι βακτηριακές όσο και οι μολύνσεις από ζυμομύκητες ανταποκρίνονται συνήθως καλύτερα όταν η τοπική θεραπεία με τη μορφή φαρμακευτικών σαμπουάν ή μαντηλιών προστίθεται στην από του στόματος θεραπευτική αγωγή.
Συμπίεση πρωκτικού αδένα
Οι σκύλοι έχουν δύο πρωκτικούς αδένες, υπολείμματα αρωματικών αδένων, που βρίσκονται κοντά στο πρωκτό. Αυτοί οι αδένες γεμίζουν με δύσοσμο υγρό και αδειάζουν όταν ασκείται πίεση από τους μυς του ορθού κατά τη διάρκεια μιας κένωσης. Όταν λειτουργούν κανονικά, τα κατοικίδια ζώα και οι ιδιοκτήτες τους δεν αντιλαμβάνονται καν ότι υπάρχουν πρωκτικοί αδένες- ωστόσο, όταν οι πρωκτικοί αδένες γεμίζουν υπερβολικά, γίνονται εύκολα αντιληπτοί.
Οι προσβεβλημένοι αδένες εκπέμπουν δυσάρεστη οσμή και η περιοχή του πρωκτού μπορεί να πρηστεί και να ερεθιστεί. Σε απόκριση στον ερεθισμό, ο σκύλος μπορεί να γλείφει την πρωκτική περιοχή ή να σέρνεται και να τρίβει τον πρωκτό στο έδαφος. Η χειροκίνητη εκκένωση των διογκωμένων πρωκτικών αδένων συνήθως επιλύει το πρόβλημα, γι’ αυτό καλέστε τον κτηνίατρό σας για ένα ραντεβού.
Εάν αγνοηθεί, μπορεί να προκληθεί ενσφήνωση, καθώς το υγρό γίνεται τόσο παχύρρευστο που δεν μπορεί να περάσει από το στενό άνοιγμα προς το πρωκτό. Η ενσφήνωση οδηγεί συχνά σε μόλυνση. Σοβαρές λοιμώξεις μπορεί να οδηγήσουν στο σχηματισμό αποστήματος που διαπερνά το δέρμα προς την εξωτερική περιοχή γύρω από τον πρωκτό. Αυτές οι λοιμώξεις απαιτούν θεραπεία με αντιβιοτικά (οι συνήθεις επιλογές περιλαμβάνουν την αμοξικιλλίνη, την κεφαλεξίνη ή τις φθοριοκινολόνες) και μπορεί να χρησιμοποιηθούν μορφές από το στόμα, τοπικά ή ενέσιμα. Τα παυσίπονα και οι λούσεις με ζεστό νερό μπορεί να ανακουφίσουν την ενόχληση. Επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις μπορεί να απαιτούν χειρουργική αφαίρεση των αδένων.
Εάν ο σκύλος σας γλείφει περισσότερο από όσο πρέπει, επισκεφθείτε τον κτηνίατρό σας για βοήθεια. Η κατάλληλη ιατρική θεραπεία μπορεί να μειώσει την ταλαιπωρία του σκύλου σας.
